Het waren de vossenjagers van Sunderland, Boston en het overige oosten.
Zou het dan toch de honour zijn die terugkeert van weggeweest, nadat groei en krisis elkaar aan de horizon aflossen? Eerder suggereerde ik zoiets, omdat morele superioriteit bij een verloren aarde een nieuwe voedingsbodem zoekt.
Het kunnen evengoed de decadente, verworpen sentimenten zijn die opspelen, of de momentane opvliegers die zich nu in spijt rondwentelen.
Laat de priesters de exodus maar duiden, laat de goden de tafelen maar opdienen op de Sinais aan de nieuwe Mozessen.
De kijker van de vossenjacht blijft in het dorp, zoekt vermaak en wacht op de terugkeer. Na een of twee ales ontstaat er zoals altijd een sfeer waarin verlies of winst geneutraliseerd zijn in nieuwe nevelen. Jong weet ineens weer waarom de ouderen het roer overnamen.
Raken de Britten ooit weer geïntegreerd in het continent, dan raakt het continent gebritanniseerd. Wij van het continent wachten op de triomfantelijke thuiskomst der jagers. Nu al horen we de honden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten